Uloga koju je Morgan Freeman očajnički želio da odigra

Iako su mnogi glumci zbog raznih okolnosti završili u zatvoru, malo njih je iskreno priznalo da bi bili spremni prekršiti zakon kako bi dobili željenu filmsku priliku. Morgan Freeman, međutim, nije se libio da javno kaže koliko mu je stalo do jedne specifične uloge, i to do te mjere da je bio spreman riskirati suočavanje sa zakonom.

Srećom, nije morao da pribegne drastičnim mjerama, ali njegova odlučnost i ambicija nisu prošle nezapaženo među onima koji su donosili odluku o kastingu.

Njegova glumačka karijera

Freemanova glumačka karijera započela je sredinom 1960-ih godina, ali je trebalo gotovo dvadeset godina da stekne priznanje u filmskoj industriji. Njegova prelomna uloga došla je 1987. godine u filmu Street Smart, u kojem je igrao nemilosrdnog makroa Lea „Fast Black“ Smallsa. Ova uloga donela mu je prvu nominaciju za Oskara u kategoriji najboljeg sporednog glumca i otvorila mnoga vrata u Holivudu.

Međutim, postoji jedna uloga koja je posebno zaintrigirala Freemana – uloga u filmu Vozeći gospođicu Dejzi iz 1989. godine, gdje je bio odlučan da ponovi svoj scenski nastup kao Hoke Kolburn.

Beskompromisna odlučnost za ulogu

Freeman nije krio svoju odlučnost da dobije tu ulogu. Za Njujork magazin je izjavio: „Za to bih počinio zločine“, naglašavajući koliko mu je bilo važno da pređe sa scene na filmski ekran. Iako je bio svestan neizvjesnosti filmske industrije, dodao je: „Ako imate sreće, to može otvoriti vrata za nove prilike. Ako ne, možda ćete potpuno nestati iz posla. Verujte mi, imam iskustva.“

U to vreme, iako je bio prepoznat zbog svog pozorišnog rada, Freeman još uvijek nije bio velika filmska zvezda.

Nominacija za Oskara i film koji je donio prelomnu priliku

Nominacija za Oskara za ulogu u Noć i dan makroa došla je upravo u trenutku kada je produkcija filma Vozeći gospođicu Dejzi počela, što je znatno povećalo njegove šanse za osvajanje uloge. Na kraju, Freeman nije morao da pribegne ilegalnim metodama, jer ga je reditelj Brus Beresford izabrao kao jedinog člana glumačke ekipe koji je prešao sa pozorišta na film.

Njegov nastup u ovom filmu donio mu je drugu nominaciju za Oskara, ovaj put u kategoriji najboljeg glumca. Ironija sudbine je da je kasnije izrazio žaljenje što je uopšte pristao na ulogu, jer je film, iako je osvojio nagradu za najbolji film, ostao jedan od najkontroverznijih oskarovskih dobitnika u istoriji.